"Nie wiem, czy była pogoda, czy słota; idąc ścieżką nie patrzałam ani na niebo, ani na ziemię; serce moje przeszło w oczy, a oczy moje tkwiły w nim"
Ch. Bronte, Jane Eyre.
Kolor paille, paljowy, czyli w odcieniu świeżego masła lub słomy, jak opisywali go ludzie połowy XIX wieku był ówcześnie dość modną barwą, dlatego gdy dwa lata temu zobaczyłam delikatny, bawełniano-jedwabny batyst tej barwy, od razu ujrzałam go jako suknię z lat 1840, o, tę. Zdobienie stanika z podłużnych marszczeń w kształcie litery V jest właściwie jedyną ekstrawagancją mojej wersji tej dziennej sukni, czyniąc ją jednocześnie bardzo typową dla lat 40. i na tyle skromną, aby mogła ją nosić osoba pokroju powieściowej Jane Eyre. Dobierając dodatki i otoczenie sukni, myślałam o czasie, który Jane spędziła w Thornfield Hall po oświadczynach Rochestera. Mogła wtedy porzucić już ciemne stroje guwernantki, zachowując jednocześnie swój skromny styl. Sukienkę dopełniają: mały fanszonik, kołnierzyk, broszka i sekretnik, który nosiłam w tym samym miejscu jesienią, do innej sukienki z tego okresu.
Zimny maj, kolejny długi miesiąc bez słońca, za to z wiatrem, deszczem i śniegiem przywołał we mnie jesienne nastroje i chęć odwiedzin jednego z moich ulubionych miejsc. Piknik tego dnia, w takim miejscu wydawał się niezwykłym oksymoronem. Gdy po krótkim spacerze rozkładałam na pozostałych z jesieni liściach koc, a na nim naczynia i historyczne przekąski; gdy jedliśmy je skostniałymi z zimna rękami, zupełnie ignorując porywisty wiatr, czułam się jak w powieści - czy tak mógłby wyglądać piknik sióstr Bronte, wśród wrzosów i skał?
ENGLISH:The gown, I present here is inspired by MET 1842 dress. I made it very simple with only one decoration - V shaped pleats in the front part of the bodice to achieve "plain Jane" look and also to give myself an opportunity to decorate the gown with more accessories than I usually do. The gown is made of thin, cotton / silk blend lawn. The main stiches are machine sewn and the rest is by hand. Although the may this year is freezing cold and dark here, in Poland and the mood is closer to November late autumn than sunny and joyous spring, I decided to go for a walk and to organize very little pinic anyway. It is my favourite place for autumn walks so with matching weather and completely contrast activities it made the day seem to be surreal a bit. Would it be the way, Bronte novels characters spent their may days?